|
|
2006 Realisatie Groentekas |
 |
Samen met haar Nederlandse moeder Marie-Louise heeft Sumchog
tijdens de reis naar Nepal in december 2005 de start gemaakt om
voor het hele dorp de gezondheidssituatie te verbeteren. Door
een gift van het AOC konden zij de onderwijzer van de
dorpsschool een bedrag van 600 dollar geven om naast de school
een groentekas te bouwen. Deze constructie met latten,
ijzerdraad, en een speciale folie is licht genoeg om op de rug
te vervoeren en sterk genoeg om de felle wind en hevige kou van
– 40 o C in de winter te doorstaan. Het idee is ontwikkeld door
de SNV, waarvoor zij met de directeur in Kathmandu gesprekken
gevoerd hebben.
Dit jaar kregen zij van de onderwijzer foto’s waar hij in de kas
courgettes aan het oogsten is, die de kinderen bij hun warme
lunch op school te eten krijgen. Onder het motto “each one,
teach one” leren de kinderen dan ook hun ouders ook groentes
eten, zodat ze meer weerstand krijgen tegen de veel voorkomende
TBC. De kindersterfte is meer dan 50 % en de gemiddelde leeftijd
is slechts 37 jaar. |
De Tibetaanse cultuur in Dolpo is nog heel goed
bewaard gebleven. Het is een nationaal park: Shey-Phoksundo
park, dat pas sinds 1987 voor veel geld (us-dollars 700 voor 10
dagen) voor trekkers opengesteld is. Dit geld bereikt echter
nooit de bewoners van Dolpo.
Door deze situatie zal het tijd kosten om de bewoners bepaalde
westerse methoden aan te leren, zoals een betere voeding en
hygiëne. De school heeft dit wel in haar programma, en dat is
natuurlijk de basis onder het motto: “each one, teach one”. Ik
vind het fijn dat de dorpsgenoten, hun kinderen naar de school
laten gaan. Mijn vader was daar vroeger ook al voor: Hij gaf ons
zelf les tot we alle 3 om medische redenen uit Dolpo weg
moesten. Gelukkig maken de Tibetanen, i.t.t. de Hindoes, geen
onderscheid tussen jongens en meisjes: ook mijn jongste 2 zusjes
gaan naar de school. De leraar zei dat de voeding ontoereikend
is en eenzijdig. Dat weet ik maar al te goed, alle kinderen uit
ons gezin waren ondervoed en ik voel nog de eeuwige honger.
Omdat het seizoen om te oogsten door het barre klimaat kort is,
hebben ze in andere dorpen in Dolpo een soort groentekas
ontwikkeld: een stenen muur met daarachter een soort slurf van
latten en doorzichtig plastic. Dit geeft de mogelijkheid om
verschillende groentes te verbouwen, beschermd tegen de ijzige
wind. Dan bestaat de voeding niet meer alleen uit boekweit,
aardappelen en radijs en als er is wat yakvlees. Als de mensen
aangeleerd wordt ook andere groentes te eten uit de kas dan
wordt de weerstand verhoogt tegen ziektes als tbc. Hopelijk zal
dan ook de kindersterfte van 50 procent dalen. |
|
|
|
|
